5 rodzajów treningu fitness w piłce nożnej (wpływ na sprawność aerobową)

Trening piłkarski można podzielić na sześć głównych kategorii. Połączenie tych różnych rodzajów treningu jest uważane za optymalne dla treningu aerobowego. Mieszanie kontrolowanego treningu interwałowego z małymi grami jest uważane za typowe nowoczesne podejście do fitnessu piłkarskiego.

• Trening interwałowy
• Wielokrotny trening sprintu
• Gry na małą skalę
• Trening szybkości i zwinności
• Circuit Training

Trening interwałowy

Od dawna wiadomo, że trening interwałowy jest historycznie jednym z fundamentów sprawności piłkarskiej. Korzystny wpływ treningu interwałowego na wytrzymałość aerobową odnotowano w badaniach zawodowych w piłce nożnej (Wong i in., 2010).

Ponadto badania z udziałem młodych zawodników na poziomie wyczynowym / elitarnym wykazały również pozytywne efekty treningowe zorganizowanego treningu interwałowego w pewnym okresie czasu (Bravo i in., 2007, Helgerud, J, 2004). Poprawa wytrzymałości beztlenowej w 8-tygodniowym programie kondycjonującym z wykorzystaniem treningu interwałowego (Sporis i in., 2008)

Adaptacje fizyczne zaobserwowane w badaniu przez (Hoff i in., 2002) przedstawiały się następująco: a) VO2max, b) próg mleczanowy, c) ekonomia biegu, d) pokonany dystans (6.4-20%) w meczu, e) liczba sprintów (100%), f) liczba zaangażowań z piłka (+24%), g) intensywność pracy, h) testy 200-2400m (4.2-7.9%).

Proste przykłady ustrukturyzowanych testów interwałowych w piłce nożnej wykazały, że wykonywanie 4x4 serii przy 90-95% maksymalnego tętna z 3 minutowymi okresami joggingu dwa razy w tygodniu zwiększało wydolność tlenową zawodników (Bravo i in., 2007, Helgerud i in., 2001, Impellizzeri i in., 2006). Wykonywanie serii 4 x 4 na 90-95%, z 3-minutowymi przerwami na jogging ze zwiększoną częstotliwością, również wyraźnie pokazało poprawę wydolności fizycznej. 3-4 razy w tygodniu korzyści były wyświetlane w okresie 5 tygodni dla graczy U14 (Sporis i in., 2008). To samo wykazano w innych uzupełniających badaniach dotyczących dłuższych okresów (4-8 tygodni) (Dellal i wsp., 2012, Iaia, FM i wsp., 2009, Sporis i wsp., 2008).

Wielokrotny trening sprintu

Zdolność do wykonywania powtarzalnych sprintów na różne odległości ma kluczowe znaczenie w piłce nożnej (piłce nożnej). Dla celów testowych powtarzające się sprinty można sklasyfikować jako kilka sprintów, często z niepełnymi okresami regeneracji ze względu na nieprzewidywalność meczu. Kilka badań dotyczących powtarzanego treningu sprinterskiego wykazało poprawę wytrzymałości tlenowej (Meckel i in., 2009, Mujika i in., 2010, Buchheit i in., 2010). Młodzi zawodnicy wykazywali również zwiększoną wytrzymałość aerobową podczas powtarzanego treningu sprinterskiego na dystansie 40 m z maksymalną intensywnością (Tonnessen i in., 2011).

Gry na małą skalę

Specyfika gier małych jednostronnych do treningu fitness sprawia, że ​​jest to idealny format do treningu zawodników. Kontrolowane małe gry jednostronne obejmują określone ruchy piłki nożnej i łączą trening techniczny i taktyczny oraz kondycję w jedno ćwiczenie treningowe. Badania małych gier jednostronnych wykazały następujące adaptacje fizyczne u piłkarzy, znaczny wzrost wytrzymałości tlenowej (Hill i in., 2009, Mallo i in., 2008). Zwiększa również pojemność VO2 Max zarówno u elitarnych, jak i młodzieżowych graczy (Jensen i in., 2007, Chamari i in., 2005) i poprawioną prędkość biegu na progu mleczanowym (Impellizzeri i in., 2006). Ponadto korzystanie z małych jednostronnych gier fitness w trakcie sezonu wykazało pozytywny wpływ na powtarzalność sprintu.
Negatywne strony treningu fitness w małych grach jednostronnych objawiają się brakiem możliwości pełnej kontroli tempa pracy zawodników, ich przeciążenia, ruchu, a co za tym idzie intensywności. Losowy charakter wymagań w małych grach jednostronnych może być kontrolowany tylko do pewnego stopnia. Trudność w kontrolowaniu intensywności wykazano w badaniach (Trochę, 2009). Należy wziąć pod uwagę wymagania dotyczące pozycji graczy w małych grach jednostronnych, występy na przeciwnikach i/lub poziomy motywacji itp.
Z tych powodów sugeruje się stosowanie kombinacji metod treningu fitness w celu optymalnego rozwoju poziomu sprawności zawodników.

Trening szybkości i zwinności

Niektóre badania (w podobnych sportach) wykazały umiarkowaną korelację między ćwiczeniami/ćwiczeniami szybkości i zwinności a wzrostem wydolności tlenowej (Buchheit i in., 2010).

Circuit Training

Bardziej ograniczony obszar badań treningowych, niektóre badania wykazały wpływ treningu obwodowego piłki nożnej na wydolność tlenową. Poprawę VO2 MAX zaobserwowano po 20 sesjach treningowych (dwie sesje treningowe w tygodniu) przez 10 tygodni. Zawodnicy wykonali cztery serie po 3 minuty joggingu regeneracyjnego przy 70% maksymalnego tętna (Hoff i in., 2002). Chamari (2005) również wykazał podobne wyniki przy stosowaniu treningu obwodowego.